warować — ndk IV, warowaćruję, warowaćrujesz, warowaćruj, warowaćował 1. «o psie: przywierać brzuchem do ziemi, zwykle kładąc łeb na wyciągniętych przednich łapach» 2. pot. «o ludziach: przebywać gdzieś nie ruszając się z miejsca, np. pilnując kogoś,… … Słownik języka polskiego
варовать — сохранять, защищать , диал., др. русск. варовати, укр. варувати, чеш. varovati, слвц. varovat , польск. warowac. Очевидно, заимств. из д. в. н. warôn, нов. в. н. (be)wahren сохранять, хранить ; см. Mi. EW 375 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
warowanie — n I rzecz. od warować … Słownik języka polskiego
varavoti — ×varavoti, oja, ojo (l. warować) BzF194–195, NdŽ 1. intr. KŽ saugotis, laikytis: Sėja visose dienose, tik pirmadienį varavoja LTR(Lš). | refl. M, J, Blv, KŽ, Krž, Bgs, Jon: Vaikas varavojas, bijo diržo Tr. 2. tr. Brs taupyti, laikyti: Piningus ar … Dictionary of the Lithuanian Language
varuoti — 3 ×varuoti, uoja, ãvo (l. warować) 1. intr. Kt, Rdm šliaužti: Ana kokia kirmėlė per medį varuoja Mrj. Vienoj vietoj varavo nedidelė gyvatukė su juoda kripe per nugarą Šlč. Pilvu varuoja, kad aš nepamatyčia Dkš. 2. tr., intr. Kt, Krsn sėlinant… … Dictionary of the Lithuanian Language